Süleyman Nazif kimdir kısaca bir göz atalım;
Süleyman Nazif 1870 Diyarbakır doğmuştur. Servet-i Funun Dergisi şairlerindendir. Şiir de ilk hedef tanzimatın modernleştirmek adına ortaya koyduğu ama gerçekleştiremediği tüm esasları gerçekleştirmekti. Şiirde sınırlılıklar kaldırıldı ve herşeyi şiirin konusu olacak dendi.
Meşrutiyet’ten sonra Basra, Kastamonu, Trabzon, Musul, Bağdat (1909-1914) valiliklerinde bulundu. İstanbul’a yerleşerek (1915) Halk, İleri ve Hadisat gazetelerinde yazdı. İstanbul’un İngilizler tarafından işgal edilişini protesto eden yazısı (Kara Bir Gün, Hadisat, 23 Kasım 1918) ve daha sonra Darülfünun konferans salonunda düzenlenen Pierre Loti gününde (23 Ocak 1920) aynı konuda yaptığı konuşma nedeniyle Malta’ya sürüldü (1920-1922). Zaferden sonra döndüğü zaman yine İstanbul’a yerleşerek yaşamını güç koşullar altında kalemiyle sürdürdü.
İlk deneylerinden sonra Servet-i Fünun dergisinde çıkan (1898) şiirlerinde akımın önemli şairleri arasında sayılacak başarı düzeyine erişemedi. Daha çok, Meşrutiyet döneminde tarih, eleştiri, anı türlerindeki yazılarıyla tanındı.
Dilin özleşme akımı karşısında direnmeye çalıştı. Ulusal Edebiyat Akımı’nın amaçlarını benimsemediğini ifade etti. Mecmua-i Ebüzziya’da genellikle nesnel kabul edilmeyen eleştirilerinde Namık Kemal’in şiirleri ve “Tahrib-i Harâbât” üzerinde durdu; daha sonra da ilk kez, Kemal’in Magosa’ya sürgün fermanının (Padişah Abdülaziz) suretini yayımladı.
Eserler
“Gizli Figanlar” (şiirler, 1906), “Batarya ile Ateş” (şiirler, nesirler, 1917), “Firak-ı İrak” (şiirler, 1918), “Namık Kemal” (iki konferans, şairin yaşamı ve yapıtları üzerine bilgiler, 1922), “Malta Geceleri” (şiirler, nesirler, 1924), “Çal Çoban” (makaleler, 1921), “Tarihin Yılan Hikâyesi” (makaleler, 1922), “Mehmet Akif” (1924), “İki Dost” (Namık Kemal ile Ziya Paşa üzerine yazılar, 1926), “Fuzulî” (1926).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder