Mehmet Akif İnan

“Kudüs Şairi'' olarak da bilinen Memur-Sen'in kurucu genel başkanı şair ve yazar Mehmet Akif İnan, ölüm yıl dönümünde Şanlıurfa'da düzenlenen gecede anıldı.

Hayatı

1940/ 12 Temmuz'da Urfa'da doğdu.

1952/ İlkokulu bitirdi.

1958/ Urfa Lisesi'nden Maraş Lisesi'ne sürgün gönderildi.

1958/ Bir grup arkadaşıyla Derya Gazetesi'ni çıkardı.

1959/ Maraş Lisesi'nden mezun oldu.

1959/ İlk Konferansını Urfalı Şairler üzerine verdi.

1959/ Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümüne kaydoldu. İki sene sonra bıraktı.

1960/ Üstad Necip Fazıl ile Maraş'ta tanıştı.

1962/ Fakülteye tekrar girdi,1972'de mezun oldu.

1962-1964/ Hilal Müessese Müdürlüğü'nü yaptı.

1965/ 23 Temmuz'da evlendi.

1967 / 10 Temmuz'da kızı Şakire Banu dünyaya geldi.

1964-1969/ Türk Ocağı'nda faaliyet gösterdi.

1969/ Nuri Pakdil ile birlikle Edebiyat Dergisi'ni kurdu.

1969-1972/ Türk Taşıt işverenleri Sendikası'nda uzmanlık görevinde bulundu.

1972 / İlk kitabı "Edebiyat ve Medeniyet Üzerine" yi çıkardı.

1974/ İlk Şiir Kitabı Hicret'i çıkardı.

1975/ Kısa dönem askerlik yaptı.

1976-1990/ Mavera Dergisi'nde kurucu olarak yer aldı.

1977-1980/ Gazi Eğitim Enstitüsü'nde Türkçe öğretmenliği yaptı.

1977/ Eğilim Enstitüleri için Oktay Çağlar ile beraber "Yeni Türk Edebiyatını hazırladı. (Ders Kitabı)

1980/ Hac farizasını yerine getirdi.

1985/ "Din ve Uygarlık" ı (denemeler) çıkardı.

1991/ "Tenha Sözler"i yayınladı.

1993-2000/ Eğitim-Bir'i kurdu ve başkanlığını üstlendi. Aynı zamanda Memur-Sen Konfederasyonu başkanlığını yürüttü.

1998/   Kanal 7'de kültür ve sanat programı hazırlayıp sundu.

1999/ Haziran'da rahatsızlandı ve ölümcül hastalığı teşhis edildi.

1999/Aralık'ta Urfa'ya döndü.

2000/ 6 Ocak'ta Urfa'da vefat etti.

mehmetakifinan sitesinden

Mescid-i Aksa

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu

Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerim diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi’nin
Unuttu mu bunu acaba herkes

Burak dolanırdı yörelerimde
Mi’raca yol veren hız üssü idim
Bellidir kutsallığım şehir ismimden
Her yana nur saçan bir kürsü idim

Hani o günler ki binlerce mü’min
Tek yürek halinde bana koşardı
Hemşehrim nebi’ler yüzü hürmetine
Cevaba erişen dualar vardı

Şimdi kimsecikler varmaz yanıma
Mü’minde yoksunum tek ve tenhayım
Rüzgarlar silemez gözyaşlarımı
Çöllerde kayıp bir yetim vâhayım

Mescid-i Aksa’yı görüm düşümde
Götür müslümana selam diyordu
Dayanamıyorum bu ayrılığa
Kucaklasın beni İslâm diyordu